W ramach obchodów setnej rocznicy urodzin Adolfa Rudnickiego
w Miejsko- Gminnej Bibliotece Publicznej w Żabnie odbyło się spotkanie
z prof. Józefem Wróblem, wykładowcą w Instytucie Polonistyki UJ, edytorem pism Adolfa Rudnickiego, badacza jego spuścizny pisarskiej
i dzienników. Tematem spotkania był motyw cierpienia w życiu i twórczości Rudnickiego.
Adolf Rudnicki , którego właściwe nazwisko brzmiało Aron Hirszhorn urodził się 22 stycznia 1909 r. w Żabnie, jako syn Izaaka Horszhorna i Nechy z domu Schneider. Ojciec Rudnickiego był gabajem (pomocnikiem) cadyka Szulima Dawida Ungera, to z nim opuścił Żabno i przeprowadził się wraz z rodziną do Tarnowa, tak, że młody Adolf (Aron) właśnie w Tarnowie spędził młodość.
Rudnicki był żołnierzem kampanii wrześniowej, uczestnikiem powstania warszawskiego. Po wojnie poświęcił się pracy pisarskiej. Współpracował z pismami „Kuźnica” i „Świat”.
Znaczącym motywem twórczości Rudnickiego jest martyrologia Żydów. Określenie „epoka pieców” pochodzi od tytułu jednego z jego utworów. Rudnicki pisał także utwory psychologiczne oraz eseje. Wydał wiele powieści i tomów opowiadań, m.in. „Szczury” , „Żołnierze”, „Niekochana”, „Szekspir”, „Ucieczka z Jasnej Polany”, „Żywe i martwe morze”, „Krakowskie Przedmieście pełne deserów”. Zmarł w Warszawie 14 listopada 1990 r.
Wykład prof. Wróbla wzbudził żywe zainteresowanie wśród uczestników, zwłaszcza te wątki dotyczące związków Rudnickiego z Żabnem i Tarnowem. Szczególnie intrygowała słuchaczy zmiana nazwiska pisarza, jego daty i miejsca urodzenia.
Wykładowi towarzyszyła wystawa „Panie, jeśli jestem Ci potrzebny właśnie taki…” - Adolf Rudnicki poświęcona życiu i twórczości pisarza, a także ekspozycja obrazująca Żabno, z czasów, kiedy ulicami miasta chodził mały Aron – zdjęcia, dokumenty a także eksponaty dotyczące kultury żydowskiej.
